« سوگ پیمبر »
ای دل نگر به سوگ عظیمی جهان بود
در این عزا سراسر کون و مکان بود
عرش خدا به سوگ رسولش سیه شدست
در عرشیان بپا، غم و آه و فغان بود
اکنون علی(ع) به سوگ پیمبرنشسته است
زهرا(س) ز دیده بهرپدر خون فشان بود
امت یتیم و عالم اسلام در عزاست
جانسوز سوگ خاتم پیغمبران بود
بس رنجها ز دست جفا پیشگان کشید
بشکسته اش ز کینه دُر اندر دهان بود
راه فلاح امّت خود را گشود لیک
سنگ جفا بجای وفاش ارمغان بود
با مسلمین محبت چندان که شأن اوست
جوروجفا به حضرتش از مشرکان بود
در طول عمر غیر محبّت از او نبود
مرهون او هماره ز پیر و جوان بود
مشمول لطف حضرت او بود خاص وعام
شرمندة خصال خوشش انس جان بود
جنّ و ملک هماره به تمجید حضرتش
وصفش چسان به دفتر این ناتوان بود
«حکاکم» وز ذرّه فرومایه تر که او
مشمول مدح خالق هفت آسمان بود

آسمان تاریك و خاموش و سیاه
یك جهان غم بود و سوز و اشك و آه
بود سرتاسر مدینه سوگوار
چشمها گریان و دلها بی قرار
بلبلان خاموش و بی شور و نوا
در فراق گل نشسته در عزا
جبرئیل یك بار دیگر در حرا
می كند تكرار اقرا بسم ِ ...را
لیك دیگر در حرا جز غم نبود
دوری احمد برایش كم نبود
مرتضی دلتنگ ختم المرسلین
بود گریان از فراق آن امین
چهره ی او عالمی از درد بود
اشك در چشمان پاك مرد بود
ناله های فاطمه جانسوز بود
آخرین دیدارشان آن روز بود
نوح و ابراهیم و موسای كلیم
حضرت عیسی ، مسیحای عظیم
بهر دیدار نبی آماده اند
از ازل دل را به عشقش داده اند
می برند تابوت او را انبیا
تا رسد احمد به دیدار خدا
آری آن پیكر كه عطرش یاس بود
معنی الحمد تا الناس بود...
بود خورشیدی كه خاموشی نداشت
یاد جاویدش فراموشی نداشت

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: